Dylemat etyczny nr 1
Treść dylematu: Psycholog
(terapeuta) w trakcie sesji dowiaduje się, że klientka/pacjentka została
zgwałcona.
Dlaczego jest to dylemat?
Przedstawiona
sytuacja jest dylematem, gdyż psycholog zobowiązany tajemnicą zawodową opisaną
w Kodeksie Etyczno-Zawodowym Psychologa może czuć się moralnie zobowiązany do
zgłoszenia zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa zgwałcenia.
Jednocześnie psycholog zobowiązany jest przez Kodeks do poszanowania systemu
wartości klienta i jego prawa do podejmowania własnych decyzji. Zaznacza się
także, że nawet gdy psycholog nie akceptuje wyborów dokonanych przez klienta,
stara się mu pomóc. Psycholog musi więc dokonać wyboru między dochowaniem
tajemnicy zawodowej i poszanowaniem praw klientki a zobowiązaniem prawnym.
Czy
istnieje jakiś kontekst kodeksowy/prawny problemu?
Kontekst
prawny:
W
styczniu 2014 uchylono przepis art. 205 k.k., który przewidywał ściganie przestępstwa
gwałtu na wniosek pokrzywdzonego/pokrzywdzonej – od tej pory przestępstwo to ścigane
jest z urzędu, co oznacza, że również informacja o przestępstwie nie pochodząca
bezpośrednio od jego ofiary jest podstawą do wszczęcia postępowania karnego.
Postępowanie przebiega wtedy niezależnie od woli osoby poszkodowanej.
Co
za tym idzie zgodnie z art. 304 § 1 Kodeksu postępowania karnego „Każdy
dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny
obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.” Podkreśla się w tym
przypadku sformułowanie „społeczny obowiązek”, które wskazuje na wymiar moralny
obowiązku, a co za tym idzie na brak odpowiedzialności karnej w przypadku
niezłożenia zawiadomienia.
Kontekst
kodeksowy – Kodeks Etyczno - Zawodowy Psychologa:
* Psycholog powinien respektować podstawowe
wartości klienta/pacjenta: godność osoby ludzkiej, podmiotowość, autonomię
człowieka, prawo nieskrępowanego rozwoju oraz uznawać jego prawo do kierowania
się własnym systemem wartości, dokonywania własnych wyborów, jak również prawo
do intymności.
* Psychologa obowiązuje przestrzeganie
tajemnicy zawodowej, a jej uchylenie może nastąpić, gdy poważnie zagrożone jest
bezpieczeństwo klienta lub innych osób.
* Wnikanie w intymne, osobiste sprawy
klienta dopuszczalne jest jedynie w takim zakresie, jaki wynika z celów pomocy
psychologicznej.
* Nawet nie akceptując postępowania osoby,
psycholog powinien starać się jej pomóc.
Zagrożone
dobra:
-
dobro klientki: prawo do intymności, dokonywania własnych wyborów, godność,
podmiotowość, autonomia, system wartości, klientka może mieć poczucie wstydu,
obawiać się ostracyzmu społecznego, reakcji ze strony znanych jej osób –
zagrożone będzie jej dobre samopoczucie, samoocena, zaufanie do psychologa i
specjalistów w ogóle.
-
dobro psychologa: możliwość moralnego zachowania się, dobre imię, zachowanie
się zgodne z prawem.
-
dobro społeczne: ochrona przed potencjalnym ponowieniem przestępstwa, możliwość
ukarania sprawcy.
Potencjalne
rozwiązania:
1. Psycholog może złożyć zawiadomienie o
podejrzeniu popełnienia przestępstwa policji lub prokuratorowi. Pozostanie
wtedy w zgodzie nałożonym na niego przez prawo, społecznym obowiązkiem.
2. Psycholog
może próbować namówić klientkę do złożenia zawiadomienia o podejrzeniu
popełnienia przestępstwa oferując jej wsparcie przy przygotowaniach do złożenia
zawiadomienia, przedstawiając jej ewentualne pozytywne i negatywne skutki.
3. Psycholog
może pozostawić decyzję dotyczącą zawiadomienia o podejrzeniu przestępstwa
klientce – respektując jej podstawowe prawa jako człowieka pozwolić jej na
podjęcie samodzielnej decyzji w toku terapii.
Co
należy wziąć pod uwagę, podejmując decyzję?
Kodeks
Etyczno - Zawodowy Psychologa zwalnia z konieczności przestrzegania tajemnicy
zawodowej, gdy bezpieczeństwo klienta lub innych osób jest poważnie zagrożone,
co nie ma miejsca w tym przypadku. W związku z tym tajemnica zawodowa nadal
obowiązuje. Jednak ze względu na brak ustawy o zawodzie psychologa ma ona
charakter umowny, nie zaś formalny.
Psycholog
jest również zobowiązany by akceptować wybór i mimo tego starać się mu pomóc.
Ma on działać kierując się dobrem klienta – jeśli zgłoszenie zawiadomienia o
gwałcie miałoby zaszkodzić klientce, zachowanie takie byłoby niezgodne z
Kodeksem. Powinien także pamiętać by angażować się w intymne sprawy klientki,
jedynie w takim stopniu, w jakim sprzyja to terapeutycznym oddziaływaniom.
Istotne
są również prawa klientki takie jak godność, prawo do decydowania o sobie,
autonomii intymności. Gwałt sam z siebie zagraża tym podstawowym prawom. Jest
to kwestia bardzo intymna, często wiążąca się z dużym poczuciem wstydu i
poniżenia. W tej szczególnie delikatnej sferze, bardzo istotne wydaje się
zachowanie taktowne, wspierające i empatyczne. Zgłoszenie zawiadomienia przez
psychologa może zostać odebrane jako zagrażające, godzące w poczucie
niezależności i intymność. Może sprzyjać także wiktymizacji klientki. Należy
wziąć pod uwagę możliwość, że zgłoszenie przestępstwa nie przyniesie korzyści
klientce, a wręcz jej zaszkodzi. Ma ona prawo podjąć decyzję o zaniechaniu
wszczęcia postępowania – z powodu niechęci wobec rozmowy o tym przeżyciu z
obcymi osobami (policja, sąd), spotkania ze sprawcą, odtwarzania tego
wydarzenia. Należy jednak brać również pod uwagę możliwość, że klientka
chciałaby zgłosić zawiadomienie o gwałcie, jednak z powodu wiążących się z tym
obaw, potrzebuje wsparcia.
Zgłoszenie
zawiadomienia przez psychologa powoduje, że postępowanie toczy się niezależnie
od woli klientki i nie ma ona na nie wpływu – między innymi nie może go
zakończyć. Może to sprzyjać jej uprzedmiotowieniu, poczuciu, że nie wpływu na
tak ważną, dotyczącą jej seksualności kwestię. Należy też uwzględnić inne
wynikające z tego kwestie, np. zagrożenie ze strony sprawcy oraz zagrożenie
ostracyzmem społecznym (sugerowanie niestosowanego ubioru lub zachowania,
usprawiedliwianie sprawcy, zniechęcania do podjęcia działania, wzbudzanie
poczucia winy).
Nie
bez znaczenia jest także fakt społecznego obowiązku nałożonego na każdego
obywatela. Według prawa, każdy obywatel ma moralny obowiązek zgłosić
przestępstwo ścigane z urzędu. Nie jest to jednak obligatoryjne, wydaje się
więc, że w uzasadnionym etycznie przypadku możliwe jest zaniechanie zgłoszenia.
Jak
wyjaśnisz ten problem i jego rozwiązanie (klientowi, otoczeniu)?
Uważam,
że w tej sytuacji należy uszanować wolę klientki oraz jej podstawowe,
niezbywane prawa – sprawa ta dotyczy sfery bardzo intymnej, wrażliwej i
decydowanie o niej bez udziału klientki byłoby naruszeniem jej godności i
intymności. Nie ma także przesłanek zwalniających psychologa z tajemnicy
zawodowej – bezpieczeństwo klientki nie jest zagrożone. Zrezygnowanie ze
zgłaszania zawiadomienia przez psychologa wydaje się w tym przypadku etycznie
uzasadnione. Kwestia dotyczy sfery bardzo osobistej, o której decydować powinna
przede wszystkim klientka. Bez chęci zgłoszenia z jej strony wyjaśnienie tej
sprawy może być bardzo utrudnione – szczególnie jeśli na miejscu zdarzenia nie
było świadków. Trzeba także wziąć pod uwagę społeczne postrzeganie gwałtu – nie
zawsze uwzględnia ono prawo do godności i wolności pokrzywdzonego, a często
usprawiedliwia i chroni sprawcę. Cały proces może spowodować znaczące zmiany w
samoocenie i samopoczuciu klientki. Skutkować również może utratą zaufania do
psychologa, co w kontekście potencjalnie negatywnych konsekwencji, może
zagrażać jej dobrostanowi.
Kaja
Chojnacka (V)
Zapraszam
do komentowania!